Z powodu zaistniałej sytuacji w Polsce, jesteśmy zmuszeni przebywać w domu. Od paru dni są złagadzane restrykcje. Z tego powodu chciałam dowiedzieć się co nieco o mojej okolicy - Stawiszynie.

Niedaleko mojej miejscowości odnalazłam cmentarz, na którym są pochowane osoby pochodzenia żydowskiego. Obecnie cmentarz jest bardzo zniszczony i zaniedbany. Do dzisiaj na terenie na tym obszarze znajduje się około 40 nagrobków oraz fragment starego ogrodzenia. W wielu przypadkach są to macewy o tradycyjnym kształcie, zdobione bogatym ornamentem o motywach roślinnych, a także nawiązują do sztuki chrześcijańskiej. Napisy nagrobne są w języku hebrajskim.

 Z internetu dowiedziałam się kilka ciekawostek na temat Żydów z mojej miejscowości.

Nie wiemy, kiedy pierwsi Żydzi zamieszkali w Stawiszynie. Niezależna gmina wyznaniowa istniała tu już w połowie XIX wieku.  W 1884 roku w miejscowości żyło 656 wyznawców judaizmu, co stanowiło 31% wszystkich mieszkańców. Podczas spisu powszechnego z 1921 roku 672 stawiszan zadeklarowało pochodzenie żydowskie. W styczniu 1940 roku część z nich naziści deportowali do Kalisza, pozostałych w dniu 12 lutego 1940 roku wywieziono do getta w Koźminku.

Niedaleko mojej miejscowości również odnalazłam  fragment muru obronnego z czasów średniowiecznych.

/Martyna Lipińska/ 

Zdalne nauczanie ma swoje zalety. Możemy zdobywać wiedzę w pięknych okolicznościach przyrody, korzystać z pięknej pogody, świeżego powietrza czy łączyć pasje, na przykład geografię i rower. Poniżej efekty Waszej pracy.

UCZNIOWIE EKONOMIKA DAJĄ RADĘ !!!

/Mariola Medzińska/

Dnia 14 maja uczniowie klasy 1d  wraz z wychowawczynią uczestniczyli w warsztatach edukacyjnych on-line pt. „Jak się pięknie różnić?”. Zajęcia przeprowadził edukator warszawskiego muzeum POLIN. Warsztaty prowadzone były w sposób interaktywny, ciekawy i z użyciem materiałów dostępnych w każdym domu.

Uczniowie w aktywny sposób pracowali nad tematem różnorodności, tożsamości i nierówności społecznych, wykonując ćwiczenia i oglądając krótkie filmy, zaangażowali się w dyskusję nad tym, co każdy z nas może zrobić, żeby wspierać równość w naszej dzisiejszej sytuacji.

Każdy człowiek jest niepowtarzalny i nudno by było na świecie, gdyby wszyscy byli jednakowi. Różnimy się m.in. temperamentem, postawami, poglądami, stylem i warunkami życia, a także różnie reagujemy na wyzwania nowej społecznej rzeczywistości: odosobnienie kwarantanny, niemalże 24-godzinnego przebywania z domownikami, fizycznej nieobecności grupy szkolnej.

Jednak ten z pozoru łatwy temat „Jak pięknie się różnić?” powoduje wiele przemyśleń, a zagadnienia, które były poruszane można wykorzystać na lekcjach podstaw przedsiębiorczości (m. in. lekcje o konfliktach, współpracy w grupie, zasadach etycznych w pracy, komunikacji interpersonalnej), godzinach wychowawczych, wiedzy o społeczeństwie oraz w życiu codziennym.

                                                                                                                      /Aneta Zielonka/

Historia Pałacu w Pietrzykowie sięga końca XIX wieku, kiedy to na polecenie zamożnego Wincentego Jarocińskiego wzniesiono parterowy, uroczy dworek, wokół którego dziś krąży wiele legend. Od opowieści miłosnej dwojga zakochanych, których dusze przechadzają się po terenach pałacu w każdą rocznicę śmierci, po historię, którą usłyszałam od mojej prababci, o skarbach ukrytych w ciemnych piwnicach.

Ale skupmy się na faktach. Po śmierci pierwszego właściciela, dwór przekazywany był z rąk do rąk, aż w końcu, tuż po drugiej wojnie światowej i po wyprowadzce ostatniego dziedzica, został przeobrażony w przedszkole oraz dom wielorodzinny. Życie w pałacu zupełnie nie różniło się od życia w każdym innym domu. Może z wyjątkiem mniejszej odległości od sąsiadów. Niestety, z biegiem lat, pałac przejęty przez gminę tracił na uroku z powodu braku prac renowacyjnych. Mimo to, do 2002 roku wciąż mieszkało tam aż sześć rodzin! Ostatni mieszkaniec wyprowadził się z dworu około 2013 roku, a niedługo potem doszło do zarwania się części wschodniej ściany budynku. Nie minęło dużo czasu, zanim runęła cała wschodnia strona pałacu. W międzyczasie, ku zdziwieniu wielu osób, ktoś postanowił kupić dwór wraz z otaczającym go parkiem i postawić mur dookoła całej posiadłości, przez co dziś nie ma najmniejszego dojścia do budowli grożącej nagłym zawaleniem. Oto historia pięknego dworu, który przez wieloletnie zaniedbanie zamienił się w ruinę.

Na zdjęciach przedstawiam zdjęcia pałacu przed i po zawaleniu wschodniej ściany, jego aktualny wygląd oraz grób jednego z dziedziców – Józefa Arnolda, mieszczący się na cmentarzu w Rajsku.

Tośta Zuzanna, kl. 3e

Praca Konrad  Pietrzak z kl. 1b:

Pleszew ma ponad 700 letnia tradycję, gdyż pierwsze wzmianki pochodzą z roku 1283. Leży w południowej Wielkopolsce, pomiędzy Ostrowem, Kaliszem i Jarocinem.  Miasto ma wiele tradycji, swój rozwój zawdzięcza przede wszystkim wielu dziedziną rzemiosła, a mianowicie kotlarstwu, piekarstwu, ogrodnictwu i produkcji maszyn i urządzeń. Dwie największe fabryki to Pleszewska Fabryka Aparatury i Pleszewska Fabryka Obrabiarek, z których każda zatrudniała po tysiącu pracowników oraz szkoliła liczną rzeszę uczniów. W przeszłości w Pleszewie prowadziło działalność ponad 40 piekarzy (zapiski znajdują się w CECHU Rzemiosł Różnych). Największa piekarnia- cukiernia państwa Vogt, chlubi się niemal 200 letnią tradycją, a działalność przechodzi z pokolenia na pokolenie i dziś prowadzona jest w trzech zakładach. W latach 80.XX wieku nastąpił bardzo silny rozwój kotlarstwa. Powstała nawet odrębna spółdzielnia rzemieślnicza „KOTLARZ”, produkująca wszelkiej wielkości i wydajności kotły centralnego ogrzewania. Produkcja została doceniona na terenie całego kraju. Silnie rozwinięte ogrodnictwo, szczególnie w dziedzinie produkcji pomidorów, ogórków oraz kwiatów. Największe połacie szklarni legitymują się powierzchnią upraw do 10 ha. Do tradycji Pleszewa należy również zaliczyć liczny udział w walkach narodowo – wyzwoleńczych. Udział w Powstaniu Wielkopolskim, w I i II Wojnie Światowej. Na terenie Pleszewa można spotkać liczne pamiątki w postaci pomników, tablic pamiątkowych i nagrobków.

Ciekawostką jest to że funkcje prezesa Rady Ministrów w latach 1992 – 1993 sprawowała Hanna Suchocka – pleszewianka.

/Pierzchlewicz Wiktoria, kl. 2c/

Niedawno ogłoszony został konkurs literacki. Wpływają na niego bardzo interesujące prace:

https://www.facebook.com/557723137576799/videos/2948676545351279/

Zapraszam wszystkich chętnych do uczestnictwa w Konkursie Czytelniczym z języka angielskiego pt. Suspicious characters....", który odbędzie się 25 maja 2020 o godzinie 16.00.
Test napisany w formsie z pytaniami na temat treści książki pt. Angielski z samouczkiem dla początkujących "A Way Out of Hell" T.Tudor-Hart zostanie wysłany na teamsa zgłoszonych osób.

Proszę o zgłoszenie do pani Agaty Pierzchalskiej, komu tego dnia wysłać link!!!

Grupa uczniów klasy II e – technik organizacji reklamy włączyła się do akcji „Zostań w domu” i w ramach innowacyjnych działań wykonała projekt reklamy społecznej pod hasłem: Walka z koronawirusem – Zostań w domu. Celem akcji jest powstrzymanie rozprzestrzeniania się koronawirusa. Jest to akcja stworzona przez uczniów dla uczniów i ma na celu wywołanie postaw społecznie pożądanych. Realizując to przedsięwzięcie uczniowie kierowali się cechami reklamy społecznej, które poznali  na zajęciach z przedmiot marketing:

- postawy – zrezygnowanie z pewnych działań na rzecz innych do tej pory nie stosowanych, np. rezygnacja z wychodzenia z domu,

- charakter przekazu – przekaz nieprzyjemny, mówiący o rzeczach przykrych, np. ryzyko śmierci lub kalectwa,

- rodzaj przekazywanych korzyści – perspektywa korzyści daleka i trudna do wyobrażenia, np. zostaniesz w domu, to nie ryzykujesz zakażenia,

- intencje przypisywane nadawcy – chęć pomocy innym – w konsekwencji zaufanie i szacunek oraz wysoka wiarygodność nadawcy.

Koordynatorem przedsięwzięcia z ramienia uczniów była Paulina Młynarczyk, która  z zaangażowaniem współpracowała z panią Arletą Praiss. Uczniowie klasy IIe/TOR wykazali się kreatywnością, dobrą organizacją pracy, umiejętnością obsługi narzędzi marketingowych, a także odpowiedzialnością i troską o wspólne dobro.

Załączone prace wykonały uczennice: Anna Lewandowska, Weronika Ludwiczak, Paulina Młynarczyk, Sylwia Piesyk i Martyna Wojciechowska.

W ramach realizacji tego przedsięwzięcia uczniowie kształtowali również kompetencje kluczowe, takie jak: kompetencje informatyczne, kompetencje społeczne i obywatelskie, inicjatywność i przedsiębiorczość.

/Arleta Praiss/

zachęcamy do współpracy