Przyczyny powstania szkolnictwa handlowego i ekonomicznego w Kaliszu.

Handel od najwcześniejszych dziejów był jednym z najważniejszych czynników miastotwórczych. Kalisz jest tego najlepszym przykładem. To właśnie tranzytowi handlowemu przebiegającemu przez tutejsze tereny, Kalisz jako jedyne z miast polskich, zawdzięcza swoją metrykę pisaną, sporządzoną przez aleksandryjskiego geografa Klaudiusza Ptolemeusza w połowie II wieku naszej ery.

O zamożności kaliskiego środowiska kupieckiego i roli handlu w rozwoju miasta świadczą wybudowane tu obiekty. W XIII wieku powstał kościół p.w. św. Mikołaja, patrona kupców, była to pierwsza budowla murowana. W następnym stuleciu pod przewodnictwem mieszczaństwa wybudowano okazały, gotycki ratusz funkcjonujący do tragicznego pożaru miasta w 1792 roku. Nadmienić należy, że tylko najbogatsze miasta w Polsce, mogły sobie pozwolić na taki wysiłek finansowy. Reasumując można powiedzieć, że to właśnie handel i kaliskie kupiectwo było tą siłą motoryczną, która pozwalała miastu dźwigać się w bardzo krótkim czasie po stratach i tragediach będących konsekwencją klęsk żywiołowych (po pożarach, powodziach, epidemiach) i również jakże często w historii miasta występujących wyniszczających przemarszach wojsk w czasie wojen i zrywów niepodległościowych.

Dynamicznemu rozwojowi kaliskiego handlu, już w połowie XIX wieku przestał wystarczać dotychczasowy model i tradycyjny system dopływu pracowników, oparty mianowicie na familijnym doborze i kształceniu kadr, rekrutujących się przeważnie z rodzinnego kręgu kupca. Pojawienie się w Kaliszu operatywnej grupy przybyszy z Serbii, Macedonii, a nawet Szkocji, szukających tutaj schronienia przed prześladowaniami w rodzinnych stronach, zapoczątkowuje wyraźny podział i specjalizację handlu. Wydziela się handel hurtowy, rozwija się również organizacja handlu dalekosiężnego.

Tak jak w przeszłości funkcjonował np. szlak "solny", tak od tego czasu dochodzi do znaczenia handel artykułami "korzennymi" (handel przyprawami), w którym wiodą prym przybysze z południa, Grecy. Przybysze szybko zasymilowali się z polskim środowiskiem, spolszczyły się ich nazwiska, a jako zaradni kupcy dochodzili często do znacznych majętności, stawali się właścicielami kamienic. Te przemiany wymagały dopływu większej liczby wykwalifikowanych pracowników do handlu, czemu system rodzinnej rekrutacji nie mógł sprostać. Zaczęły podnosić się głosy nawołujące do utworzenia szkoły kształcącej kadry do zawodu kupieckiego. To była bezpośrednia przyczyna powołania szkoły do życia.

 

 

Patronem szkoły do 2005 roku był Ludwik Krzywicki

Są Ludzie, których życie i dzieło stanowią jakoby syntezę epoki. Takim człowiekiem był bez wątpienia Ludwik Krzywicki. Żył i tworzył w latach przełomu XIX i XX wieku, w latach tych kształtowała się nowoczesna myśl europejska, marksizm zyskiwał dla swych idei coraz szersze kręgi mas. Wtedy właśnie Krzywicki wraz z przyjaciółmi podjął inicjatywę wydania I-ego tomu "Kapitału" Karola Marksa. Był wówczas związany z kołem młodzieży socjalistycznej. Krzywicki był naukowcem-matematykiem i pedagogiem, jego uczennicą była Maria Dąbrowska. Wielka pisarka właśnie dzięki Krzywickiemu zetknęła się po raz pierwszy z ideami socjalistycznymi oraz marksizmem. Ludwik Krzywicki był człowiekiem o wielkiej wiedzy i rozległych horyzontach. Interesował się socjologią, etnografią, ekonomią, statystyką, psychologią, problemami kultury, antropologią i historią. Był też znanym i cenionym publicystą.

 

 

 

 

 

Całą swą wiedzę humanistyczną wykorzystał Krzywicki dla pogłębiania idei socjalizmu i badania klasowych struktur społecznych. Krytykował popularny w swych czasach socjalizm utopijny, bliższy był mu realizm. Krzywicki dobrze rozumiał, że społeczeństwo, a więc naród, składa się z klas i zróżnicowanych jednostek, głosił, więc hasła tolerancji i nawet te cechy, które u jednostek ocenia się jako negatywne-w społeczeństwie jako całości uważał za element rozwoju.

Młodość i pierwsze lata twórczości Krzywickiego przypadają na okres naturalizmu w naukach społecznych i w społecznych pracach na rzecz literatury. Jedną z cech naturalizmu tego prądu był pogłębiony wgląd w naturę "dołów społecznych", a więc robotników, chłopów, dyskryminowanych mniejszości narodowych, mieszkańców przedmieść i "biedówek".

Krzywicki był socjalistą i myślicielem, rozumiał, więc, że rozwój społeczeństw odbywać się może w jednym tylko kierunku: Kierunek ten wyznaczały idee zawarte w książce, którą wcześniej, wraz z towarzyszami popularyzował-w "Kapitale" Marksa.

Ludwik Krzywicki zmarł w 1941 roku w okupowanej Warszawie. Wciąż żywe i znaczące były jego słowa, napisane jeszcze w ubiegłym wieku, gdy działał w radykalnej młodzieży. Do celów, jakie sobie wówczas ta młodzież stawiała, należało, bowiem m.in. podniesienie poczucia godności zbiorowej narodu.

Właśnie tę godność narodową uważano za "warunek zasadniczy wszelkiej godności ludzkiej".