Korzystając ze słonecznej majowej pogody klasa I B pod opieką mgr D. Pawlikowskiej udała się na nostalgiczny, tematyczny spacer po Kaliszu.

Rok 2020 został ogłoszony w Kaliszu Rokiem Rodziny Fibigerów. Program obchodów zapowiadał się bardzo bogato, jednak z powodu pandemii wiele imprez musiało zostać przełożonych na 2021 rok.

Uczniowie zwiedzając Cmentarz Ewangelicki zatrzymali się przed nagrobkiem rodziny Fibigerów, gdzie wysłuchali opowieści na temat kaliskich korzeni tej rodziny. Fibigerowie przybyli do Kalisza w latach 40. XIX wieku, prawdopodobnie z Austrii. Głową rodziny był Carl Gottlob, stolarz o umiejętnościach budowy instrumentów klawiszowych. Zdolności po ojcu przejął syn, Arnold Fibiger I, który urodził się w Kaliszu w 1847 r. Założył w 1873 r. w alei Józefiny własną pracownię naprawczą, a w 1878 r. ukończył swój pierwszy fortepian. W 1885 r. zbudował pierwszy wielki fortepian. Kolejni członkowie rodziny prowadzili dalej przedsiębiorstwo. W 1899 r. otworzyli w Kaliszu Fabrykę Pianin i Fortepianów „Bracia K. i A. Fibiger”, zwaną niekiedy Apollo, istniejącą do 1939 r. Choć Fibigerowie mieli korzenie austriacko-niemieckie na stałe wrośli w Polskę i Kalisz. Byli prawdziwymi patriotami. Gustaw Arnold Fibiger III, ostatni z właścicieli fabryki, był żołnierzem 25 Pułku Artylerii w Kaliszu.  W styczniu 1945 roku hitlerowcy zamordowali Elwirę, w grupie 56 osób w lesie skarszewskim, za działalność w ruchu oporu, a cztery dni później zginęła ich matka ˗ Wanda Fibiger. Gustaw Arnold Fibiger III w uznaniu zasług na polach walki otrzymał Krzyż Walecznych.

Organizatorzy Roku Rodziny Fibigerów przenieśli wiele konkursów, wystaw, spotkań na jesień tego roku, przy założeniu, że poprawi się sytuacja epidemiologiczna w naszym kraju.

Spacer kontynuowaliśmy wzdłuż ulicy Śródmiejskiej, przysiadając na chwile na ławeczce podróżnika Stefana Szolc-Rogozińskiego, którego 160  rocznica urodzin minęła właśnie w kwietniu. W maju 1881 roku został przyjęty do Paryskiego Towarzystwa Geograficznego. Następnie udał się do Neapolu, gdzie w tzw. Klubie Afrykańskim opracował plan podróży w głąb Kamerunu. Rogoziński kreował wyprawę jako misję narodową, której celem miało być zwrócenie uwagi świata na Polaków. W 1882 wypłynął z portu w Hawrze na pokładzie statku "Łucja Małgorzata", w Zatoce Ambas w południowo-zachodniej części Kamerunu, nabyłod lokalnego wodza wyspę Mondoleh, która stała się bazą ekspedycji. Rogoziński z towarzyszami zdobyli wybrzeże Kamerunu i dorzecze rzeki Mungo oraz odkryli Jezioro Słoniowe. Dnia 12 grudnia 1884 r. zdobyli najwyższy szczyt Fako liczący 4070 m n.p.m.

Być może jeszcze do końca roku szkolnego uda nam się wziąć udział w innych inicjatywach na rzecz upamiętnienia rodziny Fibigerów.

Opracowała: D. Pawlikowska